Historia szkoły

Szkoła Podstawowa w Kamieniu swych pierwszych wychowanków przyjęła w roku 1922, kiedy to część Górnego Śląska po głosowaniu ludowym i trzech powstaniach wracała do Macierzy. Budynek szkolny mieścił się przy ulicy Gminnej (w miejscu obecnego przedszkola). Pierwszych absolwentów było niewielu, a ostatni rok przed pierwszą wojną światową upływał w atmosferze wielkiego napięcia politycznego. Po wojnie nauka rozpoczęła się już 15 listopada 1923 roku, choć cały inwentarz został zniszczony i zaginęła kronika, księgi protokołów a także katalogi. Uroczyste otwarcie Polskiej Szkoły odbyło się 31.01.1924 roku, a wzięli w nim udział: przewodniczący związku szkolnego - A. Spendel, naczelnik gminy - Alojzy Szewczyk, ksiądz proboszcz z Książenic - Jan Pojda, grono nauczycielskie z Bełku i Przegędzy oraz obywatele Kamienia. Udostępniono parter i jedno piętro, co stanowiło pięć sal wykładowych, jedną pracownię robót ręcznych, jedną pracownię gospodarstwa domowego oraz trzy pracownie pomocnicze. Uczniów nowej szkoły było niewielu - 168, a siłę nauczycielską stanowiły dwie osoby. W następnym roku szkolnym pracowało już trzech nauczycieli oraz proboszcz Książenic jako katecheta (należałoby wspomnieć, że Kamień nie miał wówczas własnej parafii), który zgłosił się do pracy bezinteresownie, widząc brak sił nauczycielskich. dzięki jego staraniom powstało w Kamieniu Kółko Młodzieży Katolickiej i kółko sportowe.

Po kilku latach gmina Kamień zaczęła starać się o rozbudowę szkoły. Dotychczasowy budynek nie odpowiadał już wymogom ze względu na dużą liczbę dzieci, które nie mogły pomieścić się w dwóch ciasnych klasach. Rada Gminy pod kierownictwem Alojzego Szewczyka na swym posiedzeniu uchwaliła wniosek o budowie szkoły 5-klasowej. Zakupiono parcelę, a plany architekta - inż. Mielnicha zostały zatwierdzone. 13.04.1929 roku odbył się przetarg, który wygrał p. A. Morawin z Rybnika i od razu przystąpił do budowy. Budowę rozpoczęto jesienią i trwała ona rok. Pracami murarskimi kierował p. Jan Lewandowski z Kamienia. Ogólny nadzór sprawował Alojzy Szewczyk. Szkoła została zbudowana kosztem Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, który udzielił tutejszej szkole subwencji.

Uroczyste otwarcie i poświęcenie szkoły odbyło się 8 lutego 1931 roku. W uroczystości wzięli udział wizytatorzy szkół z ramienia Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego: . Wysocki, p. Żymełka, inspektor szkolny B. Rak, starosta powiatu p. Wyględa, ks.Proboszcz Jan Pojda, Rada Gminy z naczelnikiem . Dudkiem, Zarząd Szkolny z przewodniczącym Alojzym szewczykiem, przedsiębiorcy, którzy wykonywali roboty, kierownictwo i nauczyciele sąsiednich szkół. Wszyscy uczestnicy wyruszyli pochodem spod murów starej szkoły i przeszli pod nowy budynek przy ulicy Alojzego Szewczyka 6, gdzie nastąpiło uroczyste otwarcie przez kierownika szkoły - p. Wiktora Jaworskiego - oraz poświęcenie, którego dokonał ks. Proboszcz Jan Pojda. Następnie w jednej z klas odbyła się msza św., a po niej zabawa dla miejscowej ludności.

W roku szkolnym 1931/32 do szkoły uczęszczało 300 uczniów, zatrudnionych było 5 nauczycieli. W roku szkolnym 1933/34 nie odbyły się wpisy do klasy pierwszej, gdyż Min. W.R.O.P. wydało rozporządzenie o wstępowaniu dzieci do szkoły w 7 roku życia. W następnym roku szkolnym zorganizowano w szkole bibliotekę, a w roku szkolnym 1936/37 obchodzono uroczystość 15-lecia szkoły polskiej. Jednak nadszedł rok 1939. Po strasznej okupacji hitlerowskiej, która trwała na naszych ziemiach 5,5 roku, a która pochłonęła najlepszych synów tej ziemi, , doczekaliśmy się upragnionej wolności. Ziemia tutejszej gminy w barbarzyński sposób została zroszona krwią wydanego w ręce oprawców ks. Jana Pojdy oraz pomordowanych "oświęcimioków", których pędzono przez Kamień z ewakuowanego obozu w Oświęcimiu. Groby ich znajdujące się na cmentarzu w Książenicach, będą po wieczne czasy świadczyć o tragicznych wydarzeniach z czasów II wojny światowej. Wpisy do powojennej polskiej szkoły odbyły się 26.03.1945 roku, a jej otwarcie było nadzwyczaj uroczyste. Z kadry nauczycielskiej obecny był tylko kierownik szkoły Władysław Krzakiewicz, naczelnik gminy Ludwik Błachut, ks. Proboszcz Książenic Paweł Ryś oraz rodzice uczniów. Szkoła została udekorowana barwami narodowymi oraz zielenią, wyciągnięto sztandar na maszt, odśpiewano Rotę, po czym udano się uroczystym pochodem do kościoła parafialnego w Książenicach na uroczyste nabożeństwo. Nauka w powojennej szkole rozpoczęła się 5 kwietnia. dzieci zapisanych było 284, a nauczycieli tylko dwóch i dopiero w maju grono powiększyło się o kilka osób. Nauczyciele borykali się z wieloma trudnościami w nauczaniu, gdyż wszystkie pomoce naukowe zniszczono lub ukradziono. Należałoby tu podkreślić ofiarność tutejszego kupca Roberta Dyki, który przechował akta szkolne, takie jak: katalog główny, księgi ocen, kronikę, księgę inwentarzową i pieczątkę okrągłą szkoły - i wszystko to w dobrym stanie oddał szkole. Od pierwszego listopada 1945 roku dzięki staraniom kierownika wprowadzono w szkole dożywianie dzieci oraz naukę gospodarstwa domowego. Rok później powstała też drużyna harcerska, której przewodniczyła Maria Jondrówna. W roku szkolnym 1961/62 po raz pierwszy powstały dwa oddziały klasy pierwszej. rok później dzięki staraniom ówczesnego kierownika - p. Domiceli Kruk - oddano do użytku budynek gospodarczy oraz przeprowadzono generalny remont kanalizacji. W roku szkolnym 1962/63 ostra zima, burze śnieżne w całej Europie spowodowały zawieszenie zajęć szkolnych na kilka dni.

Lata 70-te przyniosły wiele zmian. Zmieniło się otoczenie szkoły. Drewniany parkan zamieniono na metalową siatkę. Wykonano też drobne remonty i malowanie. Ówczesny dyrektor - Karol Biliniewicz - dzięki swej wytrwałości, zdołał przekonać władze i doprowadził do powstania "Społecznego Komitetu Rozbudowy Szkoły Podstawowej w Kamieniu". Szczegółową dokumentację wykonała Pracownia Architektury przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Rybniku. Nadzór techniczny nad całością budowy powierzono Władysławowi Tomalowi. Fundusz na rozbudowę uzyskano w przeważającej części z puli państwowej a resztę pokryć miała społeczna praca mieszkańców Kamienia oraz dobrowolne deklaracje rodziców na rzecz budowy. Dyrektor szkoły, którego celem życia stała się rozbudowa szkoły, poświęcał cały swój wolny czas dążeniu do tego, aby jak najszybciej rozpoczęły się pierwsze prace. I tak 19 czerwca 1972 roku firma budowlana Z.R.B. z Rybnika rozpoczęła rozbudowę szkoły. Prace trwały półtora roku. W końcu sierpnia po otynkowaniu elewacji przystąpiono do ostatnich prac porządkowych, zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz budynku (w pracach tych ofiarnie pomagały matki uczniów), wszystko po to, aby 1 września 1973 roku uczniowie mogli normalnie rozpocząć naukę. Decyzją władz szkolnych miejscowa szkoła została przekształcona na zbiorczą Szkołę Gminną. Dyrektorem pozostał Biliniewicz, a jego zastępcą Lucjan Krypczyk. W skład wspomnianej placówki wchodziły następujące szkoły podstawowe: Książenice, Wilcza, Ochojec, Golejów i Grabownia oraz przedszkole w Wilczy, Golejowie i Kamieniu.

W drugiej połowie roku szkolnego 1973/74 otwarto na parterze gabinet lekarski i czyniono starania o etat dla pielęgniarki i lekarza szkolnego. Urządzono też klasopracownie: matematyki, fizyki z chemią, geografii, języka polskiego, historii z wychowaniem obywatelskim, języka rosyjskiego i wychowania plastycznego. W rok później utworzono bibliotekę oraz świetlicę szkolną, a także na parterze wygospodarowano miejsce na działalność sklepiku szkolnego. W roku szkolnym 1976/77 Gmina Kamień została przyłączona do Rybnika (głównie ze względu na Ośrodek Sportowy, który otrzymał teraz nazwę MOSIR), dlatego też szkoła przestała być szkołą zbiorczą i stała się Szkołą Podstawową Nr 28 w Rybniku. Rok później szkoła otrzymała swego patrona gen. Karola Świerczewskiego. Rok później wprowadzono szkołę dziesięcioletnią oraz tak zwaną klasę zerową. Funkcje dyrektora szkoły sprawowała wówczas p. Maria Mycer, W roku 1983 nowym dyrektorem szkoły został wieloletni zastępca Biliniewicza - mgr Lucjan Krypczyk.